پایان دوران حرفه‌ای یک اسطوره ورزشی، همواره لحظه‌ای تلخ و شیرین برای هواداران و خود ورزشکار است. تلخ از این جهت که دیگر شاهد هنرنمایی و درخشش آن قهرمان در میادین نخواهیم بود، و شیرین از این جهت که می‌توانیم به دستاوردها و میراث ماندگار او نگاه کنیم. این ورزشکاران با سال‌ها تلاش، فداکاری و کسب افتخارات بی‌شمار، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ ورزش پیدا کرده‌اند و بازنشستگی آن‌ها، پایان یک فصل باشکوه را رقم می‌زند.

تصمیم به بازنشستگی معمولاً یک فرآیند شخصی و دشوار برای اسطوره‌های ورزشی است. عوامل مختلفی مانند افزایش سن، کاهش توانایی‌های جسمانی، غلبه مصدومیت‌ها و تمایل به پرداختن به زندگی خارج از دنیای حرفه‌ای ورزش در این تصمیم نقش دارند. زمان‌بندی این خداحافظی نیز مهم است؛ برخی ترجیح می‌دهند در اوج خداحافظی کنند، در حالی که برخی دیگر تا زمانی که بدنشان اجازه می‌دهد به بازی ادامه می‌دهند.

نحوه خداحافظی این اسطوره‌ها نیز متفاوت است. برخی با برگزاری مسابقات خداحافظی باشکوه و با حضور انبوه هواداران از دنیای ورزش کناره‌گیری می‌کنند، در حالی که برخی دیگر ترجیح می‌دهند به صورت آرام و بدون هیاهو بازنشسته شوند. در هر صورت، این لحظه معمولاً با احساسات قوی از سوی هواداران، هم‌تیمی‌ها و رقبای آن‌ها همراه است.

میراثی که این اسطوره‌ها از خود به جای می‌گذارند، فراتر از جام‌ها و رکوردهاست. آن‌ها با سبک بازی منحصربه‌فرد، اخلاق حرفه‌ای و الهام بخشیدن به نسل‌های جوان، تأثیر عمیقی بر ورزش مورد علاقه‌شان می‌گذارند و نامشان برای همیشه در تاریخ ثبت می‌شود. یاد و خاطره هنرنمایی‌های آن‌ها همواره در ذهن هواداران زنده خواهد ماند.