بازگشت یک بازیکن مصدوم به میادین، یک فرآیند پیچیده و چندوجهی است که نیازمند همکاری نزدیک تیم پزشکی، کادر فنی و خود بازیکن دارد. این فرآیند تنها به بهبودی فیزیکی آسیب محدود نمی‌شود، بلکه شامل بازگرداندن کامل قدرت، چابکی، آمادگی قلبی-عروقی و مهم‌تر از همه، اعتماد به نفس بازیکن برای حضور مجدد در رقابت‌های سطح بالا است. عجله در بازگرداندن بازیکن می‌تواند خطر آسیب‌دیدگی مجدد را به شدت افزایش دهد، بنابراین یک رویکرد گام به گام و محتاطانه ضروری است.

اولین مرحله در این فرآیند، تشخیص دقیق نوع و شدت آسیب‌دیدگی و تعیین برنامه درمانی مناسب است. فیزیوتراپی و توانبخشی نقش کلیدی در این مرحله ایفا می‌کنند و هدف آن‌ها کاهش درد، التهاب و بازیابی دامنه حرکتی و قدرت عضلات آسیب‌دیده است. با پیشرفت بهبودی فیزیکی، تمرینات تخصصی‌تر و شبیه‌سازی حرکات ورزشی به برنامه اضافه می‌شود تا بازیکن به تدریج برای فشارهای مسابقه آماده شود.

علاوه بر جنبه‌های جسمانی، جنبه‌های روانی نیز در بازگشت به میادین بسیار حائز اهمیت است. یک بازیکن مصدوم ممکن است با ترس از آسیب‌دیدگی مجدد، کاهش اعتماد به نفس و اضطراب برای بازگشت به رقابت روبرو شود. روانشناسان ورزشی می‌توانند با ارائه مشاوره‌های تخصصی و استفاده از تکنیک‌های ذهنی، به بازیکن کمک کنند تا این موانع روانی را پشت سر بگذارد و با ذهنی آماده‌تر به میادین بازگردد.

در نهایت، تصمیم نهایی برای بازگشت به مسابقات باید با در نظر گرفتن تمامی جوانب فیزیکی و روانی بازیکن و پس از ارزیابی دقیق آمادگی او توسط تیم پزشکی و کادر فنی اتخاذ شود. این بازگشت معمولاً تدریجی است و ممکن است بازیکن در ابتدا در دقایق کمتری به میدان برود تا به تدریج با ریتم مسابقات هماهنگ شود.